Jednym z podstawowych kryteriów decydujących o wyborze konkretnego mieszkania jest jego metraż. To ile metrów użytkowych będziemy mieli do dyspozycji, wpływa bowiem nie tylko na komfort mieszkania, ale i na koszt utrzymania nieruchomości. Warto mieć zatem świadomość, które pomieszczenia oficjalnie wliczane są do metrażu mieszkania, a które mogą być do niego wliczane zgodnie ze specyficzną metodologią przyjętą przez sprzedającego.
Problemy z określeniem metrażu mieszkania to przede wszystkim pochodna nieścisłości definicyjnych i zawiłości prawnych. Niestety ustawa o własności lokali nie definiuje w jednoznaczny sposób pojęcia powierzchni użytkowej lokalu, a zatem jego metraż może być wyliczany w różny sposób. Najczęściej jest on rozumiany jako suma powierzchni pomieszczeń służących celom mieszkalnym i gospodarczym, bez względu na sposób ich użytkowania. Może być on jednak rozumiany również jako całość powierzchni lokalu mierzonego po obrysie ścian wewnętrznych. W tym drugim ujęciu od metrażu nie odejmuje się powierzchni zajmowanej przez ściany dzielące lokal na poszczególne pomieszczenia. W takim wariancie powierzchnia użytkowa mieszkania jest mniejsza niż jego oficjalny metraż, a to w oczywisty sposób jest niekorzystne dla kupującego.
Pochodną dwóch pojeść w obliczaniu powierzchni lokali mieszkalnych są normy PN-70/B-02365 (stara) i PN-ISO 9836:1997 (nowa). Każda z nich charakteryzuje się nieco innym sposobem dokonywania pomiarów, co wpływa na uzyskiwane wyniki. Kupując mieszkanie, warto zatem sprawdzić, którą metodę zastosowano do wyliczenia jego powierzchni. Dzięki temu nie damy się oszukać i nie będziemy zaskoczeni ewentualną różniącą, jaka pojawi się w naszych prywatnych obliczeniach, a tym, co zaprezentował deweloper.
Pomiary zgodne z normą PN-70/B-02365 (stara)
W tym wariancie metraż mieszkania oblicza się przed wykonaniem tynków wewnętrznych. Do metrażu nie wlicza się powierzchni balkonów, tarasów lub dowolnie innych powierzchni zewnętrznych. Poza tym pomieszczenia ze skosami, o wysokości 140-220 cm, traktuje się w dość specyficzny sposób – wyliczoną po podłodze powierzchnię dzieli się na pół. Gdy pomieszczenia są niższe, w ogóle nie wlicza się ich do powierzchni mieszkania. Przy tej normie dokładność pomiaru szacowana jest na jedno miejsce po przecinku, do 0,1 m2.
Pomiary zgodne z normą PN-ISO 9836:1997 (nowa)
Deweloperzy posługujący się tą normą, metraż mieszkania wyliczają po jego wykończeniu. Ściany mają już zatem tynki, a tym samym zajmują nieco więcej powierzchni użytkowej. Do takiego metrażu wlicza się powierzchnie zewnętrze, w tym balkony i tarasy. Oczywiście skosy i wysokość pomieszczeń ma wpływ na wyliczenie jego powierzchni. Metraż mieszkania wyliczany jest tylko dla pomieszczeń nie niższych niż 190 cm, co w oczywisty sposób jest korzystne dla kupującego. Dokładność pomiarów jest bardzo wysoka i szacuje się ją na dwa miejsca po przecinku, do 0,01 m2.
Warto pamiętać, że wybór konkretnej normy przy obliczaniu powierzchni mieszkania zależy od indywidualnego podejścia dewelopera. Warto zatem znać obie normy i potrafić dostrzec występujące pomiędzy nimi różnice. Poza tym należy pamiętać o rozróżnieniu pojęcia powierzchni wewnętrznej lokalu (cała powierzchnia liczona przez obrys ścian zewnętrznych, od ich wewnętrznej strony), a jego powierzchni użytkowej (suma powierzchni pomieszczeń wewnętrznych wchodzących w skład danego lokalu). Mając taką wiedzę, nie damy się oszukać i będziemy mieć pełną świadomość tego, za co tak naprawdę płacimy.
